Canım Sevgilim,
Şu anda birkaç dizeyi temize çekmeye oturdum. Hiç canım istemiyor, dolayısıyla yapamıyorum. Size bir iki satır yazmalı ve bunun kısacık süre için sizi aklımdan çıkarmama yardımcı olup olmayacağını görmeliyim.
Canım üzerine yemin ederim ki başka bir şey düşünemiyorum. Sizi yaşamımın gelecek vaat etmeyen sabahlarına karşı uyarma ve öğütler verme gücüne sahip olduğum günler geride kaldı. Aşkım beni bencil kıldı. Sizsiz var olamıyorum. Sizi tekrar görmekten başka hiçbir şey düşünemiyor, -yaşamım burada durmuş gibi-, ötesini göremiyorum. Beni soğurup içinize aldınız. Şu anda, sanki eriyormuşum gibi bir his var içimde, sizi kısa bir süre sonra görme umudum olmasaydı, tam anlamıyla perişan olurdum. Benim tatlı Fanny’m, duygularınız asla değişmeyecek, değil mi? Değişmeyecek değil mi aşkım? Şu anda aşkımın sınırı yok…
Notunuz tam şu anda geldi. Sizden uzakta mutlu olamam ben. İnci yüklü bir gemiden daha değerli notunuz. Jestlerinizle bile tehdit etmeyin beni. İnsanların din uğruna canlarını vermelerine şaşardım; tüylerim diken diken olurdu. Artık olmuyor. Şimdi kendi dinim için canımı verebilirim. Aşk benim dinim; onun için ölebilirim. Sizin için ölebilirim. Amentümün adı aşk ve onun tek ilkesi sizsiziniz. Beni karşı duramayacağım bir güçle sürükleyip götürdünüz; ama yine de sizi görünceye dek direnebildim; hatta sizi gördüğüm günden beri sık sık “aşkımın nedenlerine karşı akıl yürütmeye” çabaladım. Artık bunu yapamıyorum, bunun acısına dayanamam. Aşkım bencil. Siz olmadan soluk alamam.
Sonsuza dek sizin olan, John Keats. (13 Ekim 1819)
"öyle kadınlar gördüm ki bir şiirle evlenmek için bir romandan vazgeçmeye hazırdırlar."
"yüzünde hissettiğin kış rüzgarı,gördüğün kar bulutları karaltılar arasında ve donan yıldızlar karaağaçların doruklarında. Bahar olacak hasat zamanı ve sen bu kez ışıkla; seni besleyen yüce karanlık, geceler sonra phoebus uzakta, bahar üç kez sabah sana, üzgün değil hiç, bildikten sonra ve şarkım gelir doğal ılıklığıyla, üzgün değil hiç, bildikten sonra ve akşam dinler. Üzülür, boşluk düşüncesiyle; boş olamaz; uyanık, düşünür ki uykuda."
* John Keats'ten Fanny Brawne'a
Ronald Tamplin, Ünlü Aşk Mektupları s.96
* John Keats 23 Şubat 1821′de, 25 yaşındayken Roma’da veremden öldü.
* Görseller:
1: John Keats'in Joseph Severn tarafından 1819'da yapılmış bir portresi. Bu, Severn'in orijinal minyatürünün Fanny için yapılmış bir kopyasıdır. Fanny resmin çerçevesinin içinde Keats'in bir tutam saçını saklıyordu.
2: Fanny Brawne'ın minyatür bir portresi; bu, Fanny'nin adı bilinmeyen bir ressam tarafından 1833 yılında, aşağı yukarı Louis Lindo'yla evlendiği sırada yapılmış olan ve elde bulunan tek portresidir.
0 yorum: